سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری صدای شیعه، متن حدیث را از کتاب بحارالانوار  منتشر می کند.

 قالَ الصّادِقُ علیه السلام: قالَ اللّهُ تَبارَکَ وَ تَعالى: اِنَّما اَقْبَلُ الصَّلاةَ لِمَنْ تَواضَعَ لِعَظَمَتى، وَیَکُفُّ نَفْسَهُ عَنِ الشَّهَواتِ مِنْ اَجْلى، وَیَقْطَعُ نَهارَهُ بِذِکْرى، وَلایَتَعاظَمُ عَلى خَلْقى، وَیُطْعِمُ الْجایِعَ وَیَکْسُو الْعارى، وَیَرْحَمُ الْمُصابَ، وَیُؤْوِى الْغَریبَ.

امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند متعال فرمود: نماز کسى را مى پذیرم که:

  1ـ در مقـابل عظمت من فروتنى کند.

 2 ـ از خواسته هاى نفسانى بخـاطر من خود را دور کند.

 3 ـ روزش را با یاد من به پایان ببرد.

 4 ـ بربندگانم بزرگى نفروشد.

 5 ـ به گرسنه غذا دهد.

6 - برهنه را بپوشاند.

 7 ـ به مصیبت دیده مهربانى کند.

 8 ـ غریب را پناه دهد.

بحارالانوار ج66ص391